Poniedziałek - Piątek 08:00 - 20:00

Sobota i Niedziela - Zamknięte

+ 48 608 100 676

selfcentrum.chelm@gmail.com

Jedność 45a

22-100 Chełm

Znajdź nas

Zapobieganie zaburzeniom psychicznym u młodzieży

terapia

Zapobieganie zaburzeniom psychicznym u młodzieży

Zapobieganie zaburzeniom psychicznym u młodzieży w dzisiejszym czasie jest niezwykle istotne ze względu na jej przewlekłość, a także szereg potencjalnych następstw. Zaburzenia depresyjne wiążą się ściśle z trudnościami w szkole, czy niedostatkiem umiejętności społecznych. Światowa Organizacja Zdrowia przewiduje, że depresja stanie się drugą najpoważniejszą przyczyną niepełnosprawności na świecie. Ponadto, według WHO symptomy depresji przejawia 0,3% dzieci w wieku przedszkolnym, 2% dzieci w szkole podstawowej, 4-8% dorastających w grupie wiekowej 13-18 lat. Oszacowano, iż prawie 24% dzieci i młodzieży doświadczy przynajmniej jednego znaczącego epizodu depresyjnego zanim osiągnie 18 r. ż. Depresja w okresie dojrzewania (12-18 lat) zdarza się stosunkowo często (w Polsce na 100 mieszkańców około 25 % to osoby doświadczające epizodu depresyjnego powyżej 15 r.ż.). Polskie badania epidemiologiczne wskazują na ich znaczne rozpowszechnienie w populacji nastolatków od 27 do 54% (Bomba J., Orwid M., 2004, 2008), z tego 3,5% uczniów potwierdziło próbę samobójczą w ciągu roku, 7% w ciągu życia, a zamierzone samouszkodzenie 23% (w tym 15% celowych okaleczeń ciała).Wzrost liczby prób samobójczych jest szczególnie widoczny w grupie do 18. roku życia. Liczba zamachów na własne życie w 2020 r. wzrosła o niemal jedną czwartą. Naukowcy szacują, że na każdą śmierć samobójczą przypada do 20 prób. W I kw. skutecznie odebrało sobie życie 19 nieletnich. Gdyby przyjąć taki sposób obliczeń, próby samobójczej w ciągu pierwszych trzech miesięcy 2021 r. dokonało ok. 400 dzieci, podczas gdy oficjalne statystyki mówią o 271 przypadkach. Jednak obserwuje się (dane statystyczne, na podstawie wywiadów z rodzicami nastolatek, forma internetowe, i inne) wysoki odsetek osób z depresją i lękami, u których występuje samookaleczenie ( 100-krotnie częstsze niż samobójstwa u adolescentów). Dziś dzieci mówią, że walczą z samotnością i bezsensem życia. Jak opisują, nie mają motywacji do działania nie tylko w związku z pandemią, ale i dlatego, że zagrożony jest klimat i środowisko. Wśród powodów wymieniają też brak tolerancji dla osób LGBT.

Do końca lat sześćdziesiątych wielu psychiatrów kwestionowało występowanie zaburzeń depresyjnych u dzieci i młodzieży. Wątpliwości biorą się stąd, że u dzieci i młodzieży przejawia się ona w odmienny sposób niż u dorosłych. Dorośli na ogół zdają sobie sprawę ze znacznego obniżenia nastroju i mówią, że przeżywają smutek, rozpacz, niepokój. Zwykle też analizują i podają przyczyny zmiany samopoczucia. Młodzi ludzie rzadko potrafią określić precyzyjnie objawy i nazwać przeżywane emocje. Depresja uwidacznia się u nich raczej w psychosomatyce (zahamowanie, apatia). Słownie komunikują natomiast poczucie odrzucenia („nikt mnie nie kocha”, „nikomu na mnie nie zależy”) lub ujemny obraz własnej osoby („nie dam rady, jestem do niczego”), a nie smutek. Zazwyczaj też więcej w ich przeżyciach jest poczucia krzywdy niż poczucia winy. Depresja młodzieńcza bardzo często manifestuje się w postaci zakamuflowanej, nie prostej, np. poprzez: zaburzenia łaknienia (w tym anoreksja, bulimia), zaburzenia snu, bóle głowy, bóle brzucha, nadmierna męczliwość, fobie ( np. fobia szkolna), zachowania niszczycielskie, samouszkodzenia czy absencja w szkole. Nietypowość symptomów depresyjnych u młodzieży skłoniła do wprowadzenia, paradoksalnego – z pozoru – określenia depresja bez depresji. U dzieci, zwłaszcza w młodszym wieku szkolnym, często w obrazie depresji dominuje niepokój, a nie apatia, objawiająca się rozdrażnieniem, rozproszeniem uwagi i nadmierną aktywnością bez przerw na odpoczynek. Nie wszystkie w/w objawy muszą świadczyć o depresji. Nie wszystkie muszą więc niepokoić ponieważ w naturalnym rozwoju dziecka zdarzają się różne okresy jego aktywności i zachowania. Niektóre wiążą się z „burzą hormonów”, inne z przejściowymi problemami właściwymi do wieku np. młodzieńcza miłość.